Moje małe (chińskie) osiągnięcia

Dzień dobry!

Po tak długiej przerwie wracam z postem wypełnionym miłością. Chcę Wam przedstawić i opisać moje ostatnie fascynacje, jakie odkryłam w ciągu minionych tygodni. Totalnie luźny wpis, ale piszę go z chęci podzielenia się tym, co mnie otacza. Poza tym, mam nadzieję, że może ktoś zainspiruje się lub zachęci do jednego z poniższych tytułów, a ze względu na obecną sytuację związaną z wirusem; czasu w domu jest wiele.  W każdym razie zapraszam.☺

Książki

"Zapiski z krajów buddyjskich" 

Wstyd się przyznać, ale to jedyna książka związana w jakiś sposób z Chinami, jaką przeczytałam od początku 2020 roku. Pamiętam, gdy te zapiski kupiłam w jednym z przecudownych antykwariatów (wypełnionym pajęczynami i zapachem starych książek!) i nie wierzyłam w swoje szczęście, że trafiłam na taką perłę. To był epizod wyciągnięty prawdopodobnie z okresu październik/listopad. Przeczytałam ją dopiero w marcu i napiszę zwięźle: jestem zauroczona i zawiedziona jednocześnie. Wstęp tłumacza genialny, interesujący i pochłonęłam go szybciutko, ale wchodząc w główny tekst coś niedobrego zaczęło się dziać, a między innymi: LITERÓWKI. Mnóstwo literówek, przez które momentami nawet ciężko było mi się skupić, bo musiałam zgadywać o jakie słowo chodziło. Mimo wszystko, nieważne, podzielę się dwoma cytatami!

"Budda przez trzy asankjeja-kalpa* oddawał się ascezie nie szczędząc się. Opuścił on swe królestwo, swą żonę i swego syna, a nawet wyjął sobie oko, by je komuś ofiarować. Odciął sobie płat ciała, by ratować gołąbkę, a nawet swą głowę złożył w jałmużnie. Ciało swe dał głodnemu tygrysowi i nie żałował ni szpiku swego, ni mózgu. I tak znosił on różnorakie cierpienia dla dobra żyjących istot. Oto dlaczego stał się Buddą." 

*Kalpa jest to okres, w którym świat materialny powstaje i ulega zniszczeniu.

"Mnichów buddyjskich obowiązuje zakaz wędrowania w porze letniej, ponieważ w Indiach, ojczyźnie buddyzmu, jest to pora deszczów, kiedy to różne żyjątka mnożą się ze szczególną intensywnością. Mnich, którego obowiązuje bezwzględny zakaz zabijania wszystkiego, co żyje, mógłby wówczas w czasie wędrówki bezwiednie rozdeptać istoty żyjące. Dlatego powinien pozostać w klasztorze." 

Inne tytuły

Obecnie czytam trzy książki jednocześnie, czego raczej nie robię, bo wolę skupić się na jednej porządnie. Jednak wyszło jak wyszło. Jestem w trakcie czytania "Dżumy", która bardzo mi się podoba i sama biografia autora jest szalenie ciekawa, polecam! Poza tym także mam w rękach udostępnioną za darmo (ze względu na akcję #zostańwdomu) "Sekrety żony Mandaryna". Możecie ją znaleźć na stronie chinytolubie.pl (https://www.chinytolubie.pl/czytaj-i-wspieraj-zostan-w-domu/ ), dlatego jeśli ktoś ma ochotę, to śmiało! Autorka prosi jedynie o to, aby przede wszystkim nie wychodzić z domu, a po drugie, jeśli ktoś może, to przekazać dobrowolną sumę na akcje charytatywne. 

A trzecią książką jest biografia Bruce'a Lee i tutaj zatrzymamy się na chwilę.

Bruce kurde Lee

Wszyscy go znamy, ale zaczęłam się nim bardziej interesować po obejrzeniu bardzo ciekawego dokumentu o sztukach walki i kinie nim związanym "Iron fists and kung fu kicks", który jest dostępny na Netflixie. Dopiero po tym seansie zapoznałam się z takim klasykiem jak "Wejście smoka", więc to była zdecydowanie jedna z wielkich plam na moim honorze kinomaniaka. W każdym razie po tym doszły jeszcze "Wściekłe pięści" i wtedy zostałam totalnie zaintrygowana tą postacią. A los chciał, że tydzień po moim odkryciu, poszłam do biblioteki oddać kilka tomików poezji. Ale obiecałam sobie:"słuchaj, Ty już kończysz z wypożyczaniem, bo masz ogromny stos książek na szafie i one czekają na Ciebie." I co? I Bruce Lee mi się objawił zaraz po przekroczeniu progu biblioteki. No to go wzięłam i jestem w trakcie czytania, ale nie żałuję. Biografia jest nieziemsko interesująca i na pewno zakupię w przyszłości własny egzemplarz, bo warto.
Dwa czy trzy tygodnie temu zainwestowałam nawet w koszulkę z nim (zdjęcie powyżej!)  i jest jedną z moich skarbów.

Dramy

Na początku roku, a dokładniej pisząc, pierwszego stycznia skończyłam najlepszą dramę, jaką kiedykolwiek widziałam, przysięgam na wszystko. Dziełem, majstersztykiem i czymkolwiek innym, ale najpiękniejszym jest "The Untamed". Serial, po którym  długo nie mogłam dojść do siebie. Mam teraz w planach odświeżyć sobie go, bo moja miłość do tej historii, bohaterów czy samego soundtracku jest niewyobrażalna. Popatrzcie na to: 

Dlatego jeśli ktoś ma ochotę na trochę fantastyki, pięknej muzyki i kadrów połączonych językiem chińskim to gorąco polecam. Ma pięćdziesiąt odcinków, ale obiecuję, że i ta liczba wyda Wam się niewielka po obejrzeniu. Uwielbiam, chcę więcej i zachęcam. 

Oprócz tego cuda mam dwie dramy, oczywiście mówimy o tych chińskich, tajwańskich czy hongkońskich, które wpadły mi w oko w tym roku. Jedną z nich jest "Nirvana in Fire" o cztery lata starsze od "The Untamed". Obejrzałam oko trzynastu odcinków i myślę, że ją skończę, bo jest w porządku, ale bez jakiegoś większego szału. Nie wciągnęła mnie, żeby zarywać noce, ale podoba mi się. 

Drugą jest "Winter Begonia". Sam tytuł to cudo i błagam, jak drama o takim tytule może być zła? Miała premierę 20 marca, więc dopiero wychodzi i widziałam zaledwie dwa odcinki. Nie dzieje się dużo podczas nich, ale sama kreacja postaci i motyw opery pekińskiej jest dla mnie absolutnie wystarczający i urzekający. Czuję klimat mojego ukochanego filmu "Żegnaj moja konkubino" z Leslie Cheungiem, dlatego między innymi zwróciłam uwagę na "Winter Begonię".  Dodaję kadry z tej dramy na dowód, że nie jest to byle jaka seria: 

Filmy:

Tutaj się dopiero zaczyna. Nie jestem pewna, czy nie zapomniałam o jakimś tytule, dlatego wymienię po prostu cztery, które są dla mnie absolutnie najlepsze i zdecydowanie warte czasu. Jest też szansa, że jeśli się zaprę w sobie to w końcu napiszę oddzielną recenzję dla jednego z tych filmów. Zobaczymy, ale tymczasem przedstawiam Wam moją czwórkę ostatnich faworytów: 

Kadr z "Miasto życia i śmierci"

"Miasto życia i śmierci" 

Nieczęsto mam do czynienia z kinem wojennym. Jednak spośród tych, które widziałam, stwierdzam, że ten jest najlepszy. Czarno-białe kino wzbudzające ogrom emocji i wodospady łez. Produkcja opowiada o masakrze nankińskiej mająca miejsce na przełomie 1937 i 1938 roku. Obserwujemy losy bohaterów; od żołnierza japońskiego po szkolną nauczycielkę. 

Film wzbudza agresję i bezradność, bo chociażby sceny z oddawaniem chińskich kobiet dla japońskich żołnierzy to fala przerażenia, wściekłości i płaczu. 

Niesamowity tytuł. 

"A sun" 

To wzruszająca historia o losach pewnej rodziny, w której jeden z synów jest czystym okazem dobra; zadaje się z porządnymi ludźmi, ma wysokie oceny w nauce, możliwe, że zostanie przyszłym lekarzem, a w dodatku jest kulturalny. Drugi syn jest jego całkowitym przeciwieństwem. A przynajmniej tak to wygląda w oczach ich ojca.
Jest dostępny na Netflixie i trwa prawie trzy godziny, ale ja tego czasu w ogóle nie odczułam. Nawet posunę się o krok dalej: chciałam więcej. 

Film sprawdzony i przeze mnie, i przez moją siostrę! 

"Monga" 

Film gangsterski, na który wpadłam całkowicie przypadkiem. Chciałam poczuć się jak prawdziwy gangster, pooglądać trochę bijatyki i strzelaniny, a okazało się, że podczas seansu byłam zapłakaną klusią. Źle podeszłam do tej produkcji, przez co emocjonalnie oberwało mi się dwa razy mocniej. Niskobudżetowy z fenomenalną grą aktorską. W ogóle zacznijmy od tego, że zarys postaci tutaj jest godny podziwu. Dla mnie świetny i nieco nawet awangardowy. Podoba mi się! 

"Drabina do nieba: Cai Guo-Qiang i jego podniebna sztuka" 

Dokument wyprodukowany przez Netflixa. Opowiada on o nietuzinkowym, współczesnym artyście, który zafascynowany jest sztucznym ogniem, prochem strzelniczym i fajerwerkami. Ale proszę nie myśleć o nim źle! To, co jest ważne, w tym wszystkim dba o ochronę środowiska. Bardzo poruszyły mnie same relacje Chińczyka z jego rodziną. Zachęcam do zapoznania się z samymi widowiskami pana Caia, bo robią wrażenie, a w dodatku to zdumiewająco wrażliwa i mądra osoba. 

Kadr z "Mongi"

Inne rzeczy, które polecam:

Właściwie są to dwa filmy na Youtube. Oba na kanale Chiny to lubię. Jeden z nich jest o ogrodach chińskich. Zawsze wiedziałam, że są przepiękne, ale nie miałam pojęcia, że jest w nich tyle symboliki i zależności. Bardzo chciałabym książkę, o której mowa w odcinku, czyli "The Craft of Gardens". Drugi jest równie interesujący, bo o czterech chińskich bóstwach, które według wierzeń chińskich przynoszą szczęście. 

Linki:

O chińskich ogrodach

O bóstwach 

Od jakiegoś czasu interesuję się też chińskimi znakami zodiaku, dlatego dla zainteresowanych podsyłam również ciekawy wykład o tym. Jest króciutki, bo trwa zaledwie sześć minut. A Pani mówi o intrygujących rzeczach. Na przykład wszyscy wiemy, że smok kojarzy się w Chinach ze szczęściem i potęgą, w związku z tym jest to najlepszy zodiak. Co ciekawe, w roku smoka odnotowuje się większy przyrost urodzeń niż w innych latach. ☺ Link: The Chinese zodiac 

To chyba wszystko. Mam nadzieję, że nie wyszło przeraźliwie chaotycznie, bo przyznaję się bez bicia, że dawno nie pisałam dłuższych tekstów za wyjątkiem rozprawek do szkoły. Miło było podzielić się tym, co ostatnio gra na moich ekranach. 

Trzymajcie się zdrowo! 

Panda Fińsko-Chińska